بامن قدم بزن در برف در مسیر..........
|
دیوار
دنیایی که در آن شعر نیست،حتما چیزی کم دارد..
|
|
|
درباره وبلاگ
دیوار چیست؟
آیابه جزدو پنجره روبه روی هم اما بی منظره؟
 <-PollName->
<-PollItems->
 آمار
وب سایت:
بازدید امروز : 37
بازدید دیروز : 5
بازدید هفته : 58
بازدید ماه : 42
بازدید کل : 146649
تعداد مطالب : 59
تعداد نظرات : 36
تعداد آنلاین : 1
|
| | |
ابزار رایگان وبلاگ
|
|
| |
این ابر های سرخ , این کوچه های سرد
این جاده ء سپید , این باد دوره گرد
این ها بهانه اند , تا با تو سر کنم
تا جز تو از جهان , صرف نظر کنم
جاده بهانه است , مقصود چشم توست
من راهی تو ام , ای مقصد درست
مجنون اگر شکست , لیلی بهانه بود
دنیا از اولش , دیوانه خانه بود
من راهی تو ام , با من قدم بزن
همراه من بیا تا شهر ما شدن
با من قدم بزن , تنها تر از همه
ای مصرع سکوت , در شعر همهمه
با من قدم بزن , چله نشین عشق ,
فرمانروای قلب , در سرزمین عشق
با من قدم بزن , در برف در مسیر
ای بغض نا گزیر , این بار گر بگیر
ته لهجه ء ملس , در کاسه ء دهن
ای لخته ء انار , بر زخم پیرهن
این مرد را که باز , در تلخی ِ غم است
مهمان به قند کن , چای ات اگر دم است
در برف چای داغ , دنیای ِ ما دو تااست
فنجان ِ چای ِ بعد آغاز ماجراست ...
ali reza azar
پشت كاجستان، برف.
برف، یك دسته كلاغ.
جاده یعنی غربت.
باد، آواز، مسافر، و كمی میل به خواب.
شاخ پیچك و رسیدن، و حیاط.
من، و دلتنگ، و این شیشه خیس.
می نویسم، و فضا.
می نویسم، و دو دیوار، و چندین گنجشك.
یك نفر دلتنگ است.
یك نفر می بافد.
یك نفر می شمرد.
یك نفر می خواند.
زندگی یعنی: یك سار پرید.
از چه دلتنگ شدی؟
دلخوشی ها كم نیست: مثلا این خورشید،
كودك پس فردا،
كفتر آن هفته.
یك نفر دیشب مرد
و هنوز، نان گندم خوب است.
و هنوز، آب می ریزد پایین ، اسب ها می نوشند.
قطره ها در جریان،
برف بر دوش سكوت
و زمان روی ستون فقرات گل یاس
سهراب سپهری
|
|
